قلب صحرای خشک نوادا جایی است که گویی امکان حیات و فعالیت را نمی دهد. اما جایی در این صحرای خشک و بی اب منبع شایعات در باره یکی از اسرارآمیزترین مناطق جهان است. جایی به اسم منطقه ۵۱ . ناحیه ای که نام آن اولین بار ۴۳ سال قبل در یک سند سازمان جاسوسی ایالات متحده دیده شد . در آن سند به یک پایگاه نظامی اشاره شده بود که در بخش کوچکی از جنوب صحرای نوادا قرار گرفته است. حایی در ۱۳۰ کیلومتری شهر لاس وگاس و در غرب بستر دریاچه خشک شده (گروم )دولت آمریکا تا سالها از پذیرش وجود چنین پایگاهی سرباز می زد. تا اینکه دولت فدرال نوادا به صورت رسمی پذیرفت که بستر خشک دریاچه گروم آزمایشگاه نیروی هوایی آمریکا است. اما طبیعت تحقیقات طبقه بندی پروازی مرموز و پر از شک و ابهام است. آنقدر پررمز و راز که به راحتی به پدیده ابهام برانگیزی مثل یوفوها ربط داده شود. آنقدر این سوال بارها و بارها پرسیده شده که آیا این منطقه جایی است که براستی به فضایی ها - یوفوها و پدیده های غیر زمینی مربوط است.

درباره منطقه ۵۱ حرف وحدیثهای زیادی برسرزبانها است . اما مشهورترین آنها به حادثه رازول برمی گردد. تقریبا ۶۰ سال قبل در یک روز گرم تابستان سال ۱۹۴۷ یک شی ناشناس در شهر دهکده کوچک رازول از ایالت نیومکزیکو با زمین برخورد کرد. مک برازل مزرعه دار محلی گزارش اثبات این شی ناشناس را به نیروی هوایی رازول داد . نیروی هوایی بلافاصله منطقه را محاصره و بقایای این تصادف را از منطقه جمع آوری کرد . خیلی زود شایعاتی شروع شد که طبق آنها شی سقوط کرده یک یوفو بوده است. طرفداران این نظریه می گویند چند سرنشین یوفو مرده پیدا شده است. آنها حتی ادعا کرده اند که چندتا از آنها زنده دستگیر شده بودند. اما ارتش در اطلاعیه ای اعلام کرد : شی برخورد کرده به زمین یک بالن بلند پرواز نیروی هوایی بوده است. البته آنها هیچ توضیحی ندادند که چرا برای جمع کردن یک بالن نیاز به قشون کشی و محاصره این منطقه بوده است. به همین دلیل کسی این حرفها را باور نکرد. شایعات دهان به دهان پیچید و بعد از رونق گرفتن پایگاه منطقه ۵۱ عده ای این منطقه را محلی برای مطالعه روی یوفوها و همین طور بقای پیدا شده در آن حادثه می دانند. آنها می گویند آمریکایی ها در این منطقه مشغول مطالعه روی فضایی ها و تکنولوژی یوفوهای آنها هستند تا از راز آنها سردربیاورند. حتی عکسهایی از این حادثه روی اینترنت منتشر شد و دست به دست می چرخد.




دهکده کوچک رازول به خاطر این حادثه تبدیل به یک شهر شده که بنیاد و موزه یوفو شناسی اش سالانه میلیونها بازدید کننده دارد. اکر چه خیلی ها همه این حرفها را توهم می دانند.

گزارش های زیادی از دیده شدن اشیای عجیب در این منطقه وجود دارد. موحودات پرنده ناشناخته ای که دولت آمریکا هیچ واکنشی به آن نشان نمی دهد. به همین دلیل عده ای می گویند بیگانه ها سالها پیش با زمینی ها رابطه برقرار کرده اند و با آمریکاییها داد وستد دارند . بنابراین از این منطقه برای فرود به زمین استفاده می کنند. تنها شاهد آنها دیده شدن اشیای پرنده عجیب و غیر معمول در اطراف این منطقه است. در این بین سکوت مقامات رسمی بیشتر به این شایعات دامن می زند. آنها در جواب پرسشهای گاه و بی گاه خبرنگاران تنها پاسخ می دهند که این منطقه محل آزمایشهای هوایی ارتش است و هیچ توضیح دیگری نمی دهند. مخالفان این نظر حتی اگر موضوع را مربوط به فضایی ها ندانند اما باز هم می گویند پای فضا در میان است. طرفداران فیلمهای تخیلی این منطقه را مربوط به تحقیقات سفر در زمان و توسعه سفرهای فضایی با روشهای غیر معمول می دانند. تحقیقات روی سیستمهای پیشرانه و موتورهای خاص - درست مثل پروژه ( ائورورا)یا طراحی موتور هسته ای برای هواپیما یا فضاپیماهای نسل جدید هستند. ائورورا آنطور که در مورد آن صحبت می کنند پروژه ای است که هدفش ساختن نسل بعدی هواپیمای اس آر ۷۱ است . پرنده عجیب که براساس شایعات اس آر ۹۱ خوانده می شود ویک هواپیمای مافوق صوت است . این موضوع از زمانی داغ شد که وزارت دفاع انگلیس در گزارشی که از اسناد محرمانه سالها قبلش منتشر می کند. به طرح یک هواپیمای مافوق صوت اشاره کرده بود.

البته قبل از آن یک مجله آمریکایی به بندی از بودجه وزارت فاع آمریکا اشاره کرده بود. که در آن برای طرحی به اسم ائورورا بودجه ای معادل ۴۵۵ میلیون دلار اختصاص یافته بود . از قرار معلوم ائورورا هواپیمایی است بدون سرنشین که سرعت آن تا ۶ برابر سرعت صوت می رسد و می تواند در صورت لزوم از جو خارج شده و بعد از انجام ماموریت دوباره به زمین برگردد.

آنچه مشخص است گروم لینک یک پایگاه هوایی معمولی نیست . چون دولتمردان آمریکایی با موضوع این پایگاه مثل بقیه پایگاهها به صورت عادی برخورد نمی کنند. آنها تا حد امکان سعی می کردند چندین پایگاهی را مخفی نگه دارند. اما بالاخره ماجرا لو رفت. اولین بار ماهواره های جاسوسی اتحاد جماهیر شوروی در اوج دوران جنگ سرد توانستند عکسهایی از این پایگاه هوایی به دست بیاورند. بعد سایر ماهواره های غیر نظامی توانستند عکسهایی با وضوح از این پایگاه بگیرند. البته عکسهایی که در آنها چیز زیادی معلوم و مشخص نبود. در این عکسها تنها باندهای فرود و آشیانه های هواپیما دیده می شود. و چیز دیگری در آنها به چشم نمی آید. با همه پیشرفتها و عکسهای ماهواره ای هنوز هم از این پایگاه در نقشه های عمومی آمریکا اثری دیده نمی شود و در نقشه های توپوگرافی سازمان زمین شناسی آمریکا تنها نشانه ای از معدن تعطیل شده گروم دیده می شود. جدول ناوبری منتشر شده از سوی وزارت حمل و نقل نوادا این منطقه را برای هواپیماها غیرقابل عبور تعیین کرده است. این سازمان منطقه ۵۱ را جزیی از سایت پروازی نوادا در نظر گرفته و علت ممنوعیت را همین موضوع اعلام کرده است. همین طورنقشه های سازمان هوانوردی که دریاچه گروم را نشان می دهد باند پرواز و آشیانه ها را از قلم انداخته اند . اوضاع حتی در اطلس ملی هم به همین صورت است . در این اطلس سایت نوادا به طور کامل مشخص شده اما هیچ تفاوتی بین این سایت و مناطق اطرافش دیده نمی شود. با همه این مطالب به نظر می رسد هیچ منطقه ای در جهان برای آمریکایی ها از نظر امنیتی مهمتر از منطقه ۵۱ نیست.

عکس گرفته شده احتمالی از یک بشقاب‌پرنده، ۱۹۵۲ در نیو جرسی آمریکا